GREEK COMPOSERS RECITAL | 13.05.2023

ΜΙΚΑΕΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ | φλάουτο

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών με τον Ουρς Ρούτιμαν και απεφοίτησε το 1996, με Δίπλωμα Φλάουτου – Άριστα παμψηφεί με Διάκριση παμψηφεί. Παρακολούθησε μαθήματα στην Ecole Normale de Musique de Paris – Alfred Cortot, Παρίσι, στη μεταπτυχιακή τάξη του κου Philippe Lesgourgues. Έχει συνεργαστεί με το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, την Ορχήστρα του Πολυτεχνείου, και, ως σολίστ, με την Ορχήστρα του Πανεπιστημίου Αθηνών και τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων. Από το 1998 ως σήμερα, είναι μόνιμο μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων, στην οποία κατέχει την θέση της Κορυφαίας Α΄ – 1 ο Φλάουτο. Είναι πτυχιούχος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Σχολή Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Από το Φεβρουάριο 2017 είναι προϊσταμένη του Τμήματος Συμφωνικής Ορχήστρας του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.).

ΛΕΥΚΗ ΚΑΡΠΟΔΙΝΗ | πιάνο

Η πιανίστα Λευκή Καρποδίνη έχει εμφανιστεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, στο Ισραήλ, τον Καναδά, την Αμερική και στα νησιά Μπαρμπέιντος στο Wigmore Hall, το Purcell Room, το Bolivar Hall, St. Martin-in-the-fields, St. John’s Smith Square, Meistersaal, ZKM, Rolston Hall, Παρνασσός, Ίδρυμα Θεοχαράκη και διεθνή φεστιβάλ μουσικής όπως το Mecklenburg Vorpommern Musikfestival , Schleswig Holstein, Dresdner Musikfestspiele , Banff, Cheltenham, Kalamata International Music Days, Cully Classique, Musique Printaniere a Beaucaire, Aegean Festival, Φεστιβάλ Πιάνου Ηρακλείου, Σύμης, Κορώνης, Παξών κ.ά. Εχει συμπράξει με διάφορες ορχήστρες και μουσικά σύνολα όπως το Ensemble Modern, το Trio Fibonacci,το Trioskop, το Stenhammar Quartet,  την Pan European Orchestra, την Guildhall Symphony Orchestra,  η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων κ.α. Από το 2013 με τον πιανίστα Michael Brownlee Walker εμφανίζονται ως πιανιστικό ντούο. Τα ενδιαφέροντα προγράμματά τους και οι συναυλίες τους έχουν αποσπάσει  εξαιρετικές κριτικές από τον Τύπο και το κοινό. Έχει ηχογραφήσει για το BBC3, την Philharmonic Orchestra, την Ελληνική Ραδιοφωνία και την Deutscher Musikrat σε συνεργασία με το Ensemble Modern. Αριστούχος Διπλωματούχος του Ωδείου Αθηνών, απόφοιτος του Guildhall School of Music and Drama του Λονδίνου (Bmus, Mmus, PGDip) και της Aκαδημίας ΙΕΜΑ του Ensemble Modern της Φρανκφούρτης. Εχει λάβει υποτροφίες από το ΙΚΥ, την ΙΕΜΑ, το Belgais Centre της Πορτογαλίας – όπου πήρε μαθήματα πιάνου από την διάσημη Maria Joao Pires – και από πολλές μουσικές καλοκαιρινές ακαδημίες. Εχει βραβευτεί με το Πρώτο Βραβείο και τιμητικό Μετάλλιο στον Πανελλήνιο Μουσικό Διαγωνισμό ¨Φίλων¨, Πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό Schubert (GSMD, Λονδίνο) και τον τίτλο „Sir Henry Richardson Award“ (MBF, Λονδίνο).Πέραν της πιανιστικής της καριέρας, η Λευκή Καρποδίνη έχει μία πολύχρονη πείρα στην διδασκαλία. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη σύνθεση και παρακολουθεί μαθήματα τζαζ με τον Δημήτρη Καλαντζή. Μουσική της έχει παρουσιαστεί στο Τρίτο Πρόγραμμα και σε ελληνικά φεστιβάλ. Έχει διδάξει  στο GSMD του Λονδίνου, το BBIS του Βερολίνου και τη Σχολή Μωραΐτη. Εχει δώσει σεμινάρια πιάνου στην Αγγλία και την Ελλάδα. Διδάσκει πιάνο στο Ωδείο Αθηνών και στο Athenaeum.

Ο Μηνάς Μπορμπουδάκης γεννήθηκε στις 19 Απριλίου 1974 στο Ηράκλειο Κρήτης όπου σε ηλικία τεσσάρων ετών πήρε τα πρώτα του μαθήματα πιάνου. Απο το 1985 φοίτησε στην τάξη πιάνου και θεωρητικών του Γιώργου Καλούτση απ ́όπου το 1992 πήρε το πτυχίο πιάνου και αρμονίας. Συνέχισε τις σπουδές του με τους Olaf Dressler και Urzula Mitrenga (πιανο), Wilfried Hiller και P. M. Hamel (σύνθεση) στις ακαδημίες του Μονάχου και Αμβούργου αποφοιτώντας με τα αντίστοιχα διπλώματα. Οι σπουδές του πλαισιώθηκαν απο Masterclass/ σεμινάρια σύνθεσης και πιάνου με τους George Crumb, Wilfried Hiller, Luciano Berio, Wolfgang Rihm, Alexander Nasedkin και Rudolf Kehrer.

Παράλληλα με τις σπουδές του συμμετείχε τόσο σαν συνθέτης όσο και σαν πιανίστας σε διάφορα φεστιβάλ ανα την Ευρώπη και την Ιαπωνία όπως η Biennale του Μονάχου, το φεστιβάλ σύγχρονης μουσικής της ραδιοφωνίας του Saarbrücken, το φεστιβάλ MDR Musiksommer, το φεστιβάλ Schwetzinger Festspiele, και το Beethovenfest της Βόννης, την ΕΧΡΟ 2000 του Αννόβερου, το διεθνές φεστιβάλ μουσικής δωματίου του Gidon Kremer στο Lockenhaus.

Του εχουν ανατεθεί παραγγελίες τις ορχήστρες της βαυαρικής ραδιοφωνίας απο την ορχήστρα της νοτιοδυτικής ραδιοφωνίας της Στουτγαρδης απο την ορχήστρα του διεθνώς αναγνωρισμένου βιολονίστα Gidon Kremer «Kremerata Baltica», από την ΕΧΡΟ 2000 του Αννόβερου, από τον οργανισμό του μεγάρου μουσικής του Μονάχου Kulturkreis Gasteig από το φεστιβάλ young.euro.classic του Βερολίνου, την κρατική όπερα του Μονάχου κ.α.

Σαν σολίστ έχει συμπράξει με την Bayerische Kammerphilharmonie στο πρώτο του κοντσέρτο για πιάνο, την συμφωνική της Νυρεμβέργης, καθώς επίσης σαν μαέστρος με την Kremerata Baltica και διάφορα μουσικά σύνολα σύγχρονης μουσικής. Επίσης έχει συνεργαστεί με την «Ορχήστρα των Χρωμάτων», την «Καμεράτα» Ορχήστρα των Φίλων Μουσικής, την ΚΟΑ, την Orchestra Sinfonica Nationale della RAI, την Tonhalle Orchester Zurich, το περίφημο Ensemble Modern. Στο πιανιστικό του ρεπερτόριό εντάσσονται εκτός απο δικά του έργα κατα το πλείστον έργα σύγχρονων συνθετών. Στους στενούς συνεργάτες του συμπεριλαμβάνονται επίσης ονόματα όπως ο Peter Sadlo (κρουστά), o Johannes Moser (τσέλο), κ.α.

Το έργο του έχει βραβευθεί μεταξύ άλλων με το βραβείο του διεθνούς διαγωνισμού σύνθεσης Günther Bialas (2002), την υποτροφία μουσικής της πόλης του Μονάχου και της πόλης του Tübingen (2003), το βραβείο μουσικής του Βαυαρικού κράτους (2004). Επίσης βραβεύθηκε με το Rodion Shchedrin Chamber music prize για τα έργα του «Σ- Κασσιόπη» και «Χωρόχρονος Ι». Το 2007 ήταν υπότροφος στην cité des Arts στο Παρίσι ενώ το 2008 βραβεύθηκε το συνολικό του έργο και η μέχρι τώρα προσφορά του στη σύγχρονη ελληνική μουσική με το βραβείο σύνθεσης του διεθνούς ιδρύματος Christoph und Stephan Kaske.

Τον Απρίλιο του 2007 ήταν καλεσμένος composer in residence στο φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης „les museiques“ στην Βασιλεία με μια σειρά συναυλιών ενώ τον Ιούλιο του ίδιου έτους παρουσιαστηκε η πρώτη του όπερα, παραγγελεία της όπερας του Μονάχου στα πλαίσια του θερινού φεστιβάλ υπο τη διεύθηνση του Kent Nagano.

Κεντρικό ρόλο στη μουσική του παίζουν μικροτονικά στοιχεία, πολύπλοκες ρυθμικές και ηχοχρωματικές δομές και η χρήση ηλεκτρονικών. Βασική πηγή έμπνευσης του αποτελούν φιλοσοφικά, μυθολογικά και φιλολογικά θέματα της αρχαίας Ελλάδας καθώς και σύγχρονες κοσμολογικές και μεταφυσικές θεωρίες.

O Νέστωρ Ταίηλορ γεννήθηκε το 1963 στη Μελβούρνη από Έλληνες γονείς, και από μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Μετά το ξεκίνημα των σπουδών του στο Ωδείο Αθηνών κοντά στον Γιώργο Διαμαντή και τον διακεκριμένο συνθέτη-ακαδημαϊκό Μενέλαο Παλλάντιο, σπούδασε σύνθεση στο Guildhall School of Music & Drama, με τους Graham Elliott (φούγκα), Peter Hope (ενορχήστρωση) και Francis Shaw (σύνθεση), καθώς και στο Πανεπιστήμιο Royal Holloway του Λονδίνου, με τους John Woolridge και Peter Wiegold, όπου του χορηγήθηκε ειδική υποτροφία για εξαιρετική επίδοση. Είναι κάτοχος των τίτλων LGSM (σύνθεση) LGSM (χορωδιακή σύνθεση και ενορχήστρωση) και CAMS/GSMD (σύνθεση) του Guildhall School of Music, και των μεταπτυχιακών τίτλων M.Mus και M.Phil (σύνθεση) του Royal Holloway από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Είναι επίσης διπλωματούχος Διεύθυνσης Ορχήστρας του London College of Music. Έργα του έχουν επανειλημμένα παρουσιαστεί στο Μ.Μ.Α., στο Μ.Μ.Θ., στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση, στο Royal Festival Hall στο Λονδίνο, στο Kioi Hall στο Τόκυο, στο Θέατρο της Όπερας του Lübeck, στην όπερα της Ερφούρτης, στη Μεγάλη Αίθουσα της Φιλαρμονικής της Οδησσού, κ.α. Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κεντρικού Ωδείου, ενώ δίδαξε αρμονία στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ., καθώς και μουσική ιστορία στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2005-11). Υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright (2005-2006) στο Πανεπιστήμιο του Yale. Υπεύθυνος Διεθνών Συνεργασιών, Casting Manager και Διευθυντικός Καλλιτεχνικός Σύμβουλος στην Εθνική Λυρική Σκηνή (2009-2016), ενώ πλέον ακολουθεί επαγγελματική συνθετική καριέρα. Συγγραφέας των βιβλίων «H Αρμονία των Πυθαγορείων»: (εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2000) και «Η τεχνική του ντιβίζι στα έγχορδα – εκδόσεις Ορφέας, Αθήνα 2007). Έχει επίσης δημοσιεύσει συναφείς μουσικολογικές μελέτες και άρθρα σε έγκριτα περιοδικά και εφημερίδες. Στην εργογραφία του συγκαταλέγονται πλήθος συνθέσεων φωνητικής μουσικής, μουσικής δωματίου καθώς και έργα για πλήρη ορχήστρα, όπως ενδεικτικά: η συμφωνική καντάτα “Αγία Φιλοθέη η Αθηναία”, “Ο Δρόμος του Αρχάγγελου”, για ορχήστρα εγχόρδων, “Jigsaw”, κοντσερτίνο για πιάνο και ορχήστρα, “Vocalise”, για υψίφωνο και ορχήστρα, “Concerto Romantico”, για πιάνο και ορχήστρα, “Pandemonium” για μεγάλη ορχήστρα, “Lux Aeterna” (υψίφωνο, πιάνο, κουαρτέτο εγχόρδων/ή για ορχ. εγχόρδων) “Κεκλεισμένων των Θυρών” (Ηuis – Clos), “Τenebrae”, “Softly Awakes my Heart”, για πιάνο, Μία από τις πιο πρόσφατες σημαντικές δημιουργίες του, αποτελεί η δίπρακτη όπερα “Ελένη” (2019, σε ποιητικό κείμενο Fergus Currie, βασισμένο στο ομώνυμο best-seller του Nicholas Gage), που τον Δεκέμβριο του 2022, έκανε πρεμιέρα στην όπερα της Ερφούρτης. Τα μουσικά έργα του συνθέτη εκδίδονται από τον Ολλανδικό εκδοτικό οίκο Donemus Publishing για όλο τον κόσμο, και την E. C. Schirmer στις ΗΠΑ. Εκπροσωπείται από την εταιρεία MUSICENTRY με την καλλιτεχνική υποστήριξη της Classicalia (Γερμανία- Αυστρία), PBMusic (Ιταλία) και Luca Di Bernardo management (σε όλο τον κόσμο).

Ο Θεόδωρος Αντωνίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Ενας από τους  κορυφαίους Έλληνες συνθέτες της γενιάς του, αρχιμουσικός και μουσικός παιδαγωγός, Σπούδασε βιολί, φωνητική και σύνθεση στο Εθνικό Ωδείο και στο Ελληνικό Ωδείο της Αθήνας και συνέχισε τις σπουδές του για σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου και στο Διεθνές Μουσικό Κέντρο του Ντάρμστατ.
Δίδαξε μουσική στα Πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών, στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας και στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Υπήρξε συνδιευθυντής όλων των δραστηριοτήτων σύγχρονης μουσικής στο Μουσικό Κέντρο του Tanglewood, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, ιδρυτής της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής και καλλιτεχνικός διευθυντής της. Έχει διευθύνει πολλές μεγάλες ορχήστρες και μουσικά σύνολα παγκοσμίως. Η εργογραφία του αριθμεί πάνω από 450 έργα, πολλά από τα οποία είναι παραγγελίες μεγάλων ορχηστρών και ιδρυμάτων και περιλαμβάνει όπερες, χορωδιακά έργα, καντάτες, έργα μουσικής δωματίου, έργα για σολίστ, συμφωνικά έργα και κοντσέρτα, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο κ. ά.Από τα 25 περίπου βραβεία και διακρίσεις αναφέρονται ενδεικτικά: “Βραβείο Richard Strauss” της πόλεως του Μονάχου (1964), το βραβείο “Κάρολος Κουν”(1988) για την προσφορά του στο χώρο της θεατρικής μουσικής, το “Αριστείο Διδασκαλίας Metcalf” του Πανεπιστημίου της Βοστώνης (1991), το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς του στη μουσική (1997), Βραβείο Τιμώντας τον Ελληνικό Πολιτισμό  από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (2011) και το Βραβείο Απόλλων  από την ΕΛΣ και την ΕΦΕΛΣ. Υπήρξε Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ,Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης. Ηταν τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2014. Ο Θεόδωρος Αντωνίου απεβίωσε το 2018.

Ο Αντώνιος Αντωνόπουλος,  συνθέτης και μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, έχει συνθέσει έργα σε σύγχρονα κυρίως ιδιώματα, μέρος των οποίων έχουν παρουσιαστεί σε ποικίλες διοργανώσεις. Είναι Διδάκτωρ Αναλυτικής και Συστηματικής Μουσικολογίας (PhD Sorbonne – Paris IV). Ειδικεύεται στη μουσική του Ιάννη Ξενάκη, την εφαρμογή του πιθανοτικού λογισμού (στοχαστική) στη σύνθεση οργανικών έργων και τις προεκτάσεις της στη σύγχρονη φιλοσοφία της μουσικής.  Ως μουσικολόγος και θεωρητικός της μουσικής έχει διδάξει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (2009-12). Έχει συγγράψει το πανεπιστημιακό σύγγραμμα Από την Τονική στη Σύγχρονη Μουσική Θεωρία (Εύδοξος: 31113), τη μονογραφία Anestis Logothetis: Integration of form with sonic material και το εγχειρίδιο Αντίστιξη στο ύφος G.P. Palestrina (ΤΜΣ – ΑΠΘ). Ερευνητικές ανακοινώσεις του και μελέτες για τον Ιάννη Ξενάκη και τον Ανέστη Λογοθέτη έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία, Αυστρία, Ισπανία και στο διαδίκτυο και έχει συμμετάσχει σε διεθνή μουσικολογικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.  Ως επιστημονικός συνεργάτης, είναι μέλος της κριτικής επιτροπής επιστημονικών δημοσιεύσεων της Association for Computing Machinery – Transactions on Internet of Things (ACM-TIOT), έχει συντελέσει στην παραγωγή της μουσικής παράστασης Iannis Xenakis in First Person (Boston University – Alea III, 2012), στο αφιέρωμα Ιάννης Ξενάκης: Το έργο για σόλο πιάνο (Goethe Institut Athen – Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, 2012), στην παραγωγή της επετειακής μουσικής παράστασης Ιάννης Ξενάκης σε Α΄ πρόσωπο (Φεστιβάλ Αθηνών 2011 – Ergon Ensemble), στο 2^ο Αφιέρωμα στον Ιάννη Ξενάκη (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και Κέντρο Μουσικής Σύνθεσης και Εκτέλεσης, 2009), στην παραγωγή έξι εκπαιδευτικών ταινιών για την Α΄θμια Εκπαίδευση (DVD Μουσική) για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2003-04).  Ως θεωρητικός της μουσικής δραστηριοποιείται στη διδασκαλία Ανωτέρων Θεωρητικών και Σύνθεσης. Συνεργάζεται με ωδεία ως καθηγητής και Διευθυντής Σπουδών. Έχει διδάξει στο Πειραματικό Μουσικό Λύκειο Παλλήνης και σε πλήθος σεμιναρίων και workshops. Είναι Πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΕΚΠΑ. Ασχολείται με την ειδική μουσική αγωγή ενηλίκων ΑμΕΑ.  Έχει εντρυφήσει στην Αρχαία Ελληνική μουσική και έχει συνεργαστεί με το 3° Πρόγραμμα την ΕΡΤ ως παραγωγός της εκπομπής Μούσα Πολύτροπος για τον Αρχαίο Ελληνικό Μουσικό Πολιτισμό (2001), ενώ παράλληλα έχει παρουσιάσει το Αρχαίο Ελληνικό μουσικό σύστημα σε σεμινάρια, διαλέξεις και σχετικές εκδηλώσεις κρατικών και ιδιωτικών φορέων.

Ο Χρήστος Σαμαράς γεννήθηκε το 1956. Τις μουσικές του σπουδές ξεκινάει στο Κ.Ω.Θ. (1969-76), Αρμονία, Αντίστιξη με τον Κ. Νικήτα. Από το φθινόπωρο του 1976 συνεχίζει τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βιέννης, όπου μελέτησε σύνθεση με τους: Friedrich Cerha και Erich Urbanner και φλάουτο με τους Louis Riviere και Robert Wolf. Το 1981 πήρε Δίπλωμα σύνθεσης και το 1982 Παιδαγωγικό πτυχίο φλάουτου. Το 1982 – 84 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην σύνθεση στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνο με τον Isang Yun. Πολλά απ’ τα έργα του έχουν βραβευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όπως και έχουν παιχτεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αμερικής και της Αυστραλίας. Είναι Καθηγητής Σύνθεσης στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το συνθετικό του έργο καλύπτει σχεδόν όλους τους τομείς: 5 κουαρτέτα εγχόρδων, 2 κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα, 2 κοντσέρτα για φλάουτο και ορχήστρα, ένα κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα δωματίου, ένα κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα, ένα κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα, το ορατόριο «Βυζαντινά Πάθη» για αφηγητή και δύο χορωδίες, 4 Συμφωνίες, την όπερα “Τζιοκόντα του ολοκαυτώματος”, ένα παραμυθόδραμα, πολλά έργα για μεγάλη ορχήστρα, μουσική δωματίου για διάφορα σύνολα, χορωδιακή μουσική, και μουσική για σόλο όργανα. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία “Κάρολος Κουν” (2018) της Εταιρείας Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής Ελλάδος «για τη μακροχρόνια σημαντική συνθετική, ερευνητική και μουσικοπαιδαγωγική προσφορά του στην ελληνική έντεχνη/λόγια μουσική». το Β΄ βραβείο στο διαγωνισμό σύνθεσης στο Hameln (Γερμανία,1984), το Β΄ βραβείο σύνθεσης στο διαγωνισμό Carl Maria von Weber (Γερμανία, 1985),  Α΄ βραβείο στο διαγωνισμό σύνθεσης της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (1987),  Α΄ βραβείο στο διαγωνισμό σύνθεσης ALEA III  (Πανεπιστήμιο  Βοστώνης, 1989),  Α΄ βραβείο στο διαγωνισμό σύνθεσης της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (1990),  Έπαινο στο διαγωνισμό σύνθεσης της Καλλιτεχνικής Εταιρείας Τέχνης (Θεσσαλονίκη,1993) , Γ΄ βραβείο στο διαγωνισμό σύνθεσης της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (1993), Β΄ βραβείο στο διαγωνισμό σύνθεσης της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών στη μνήμη του Γ. Α. Παπαϊωάννου (1995) και το Α΄ βραβείο από την Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία (1996).

O Anastazios γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε μουσική στη Μουσική Εταιρεία Αθηνών με τον Γιάννη Ιωαννίδη και στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία. Τα τελευταία χρόνια η μουσική του απηχεί έναν συνδυασμό στοιχείων της κλασικής μουσικής με άλλα μουσικά ρεύματα, κυρίως της φολκ και της τζαζ. Η πρώτη του δισκογραφική παρουσίαση «The Remains of Shade” έγινε στην Ελλάδα το 2009. Το 2010 η Ταιβανέζα πιανίστρια Veronica Yen ηχογράφησε συνθέσεις του για σόλο πιάνο στον δίσκο της «Piano Poems from the Mediterranean», που κυκλοφόρησε στην Ταϊβάν. To 2017 κυκλοφόρησε ο δίσκος μικρής διάρκειας «Τον Κήπο που έσβησε κι εχάθη» σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και το 2019 ο δίσκος «Υποβρύχια Θέα» για σόλο πιάνο, ενώ ετοιμάζεται η δισκογραφική συνέχεια μελοποιημένων ποιημάτων του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη με τον Γιώργη Χριστοδούλου στην φωνή. (www.anastazios.com).  

ΜΗΝΑΣ ΜΠΟΡΜΠΟΥΔΑΚΗΣ
THREE MEDITATIONS (τρεις διαλογισμοί)
για φλάουτο και πιάνο
1998

Έμπνευση για το τριμερές αυτό έργο υπήρξε το μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη ”Ο τελευταίος πειρασμός”. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα έργα του Μπορμπουδάκη, που ως νεαρός συνθέτης, φοιτητής ακόμα, θέλησε να δοκιμάσει κάποια συγκεκριμένα συνθετικά ”εργαλεία” (tools) κι επικεντρώθηκε στη μελωδία και την εκφραστική δύναμή της, που με ασκητική διάθεση διαπερνά το έργο ολόκληρο χωρίς σχεδόν καμία ανάπτυξη, κρατώντας όμως την ένταση και το βάρος όλου του έργου χωρίς περιττές νότες. Χωρίς περιττά λόγια. Στόχος του συνθέτη ήταν να αποδώσει την αυστηρότητα του ασκητικού χαρακτήρα, χωρίς να περιορίσει όμως τα ηχητικά χρώματα και τα ρυθμικά στοιχεία. Χαρακτηριστικό είναι το δεύτερο μέρος του έργου, όπου το φλάουτο τραγουδά ελεύθερα κι αυτοσχεδιαστικά μέσα στο ηχείο του πιάνου, αποδίδοντας τη σκηνή, όπου ο Χριστός προχωρά μέσα στην έρημο διαλογιζόμενος, νομίζοντας πως τα βήματα του ακολουθούν δαίμονες. Ακούει όμως τον ίδιο του τον εαυτό (το πεντάλ του πιάνου παραμένει πιεσμένο καθόλη τη διάρκεια του μέρους, οπότε δημιουργείται η ηχώ της μελωδίας δίνοντας την αίσθηση της αντανάκλασης. Ακουστικής και ψυχολογικής…). Οι “Τρεις διαλογισμοί” είναι γραμμένοι για οποιοδήποτε μελωδικό όργανο με συνοδεία πιάνου. Έχει ήδη ερμηνευτεί με βιολί, σοπράνο σαξόφωνο, κλαρινέτο, φλάουτο, όμποε, ακόμα και με φωνή, δίνοντας κάθε φορά ένα καινούργιο χρώμα στη λιτή αυτή σύνθεση.

ΝΕΣΤΩΡ ΤΑΙΗΛΟΡ
ΤΕΝΕΒRΑΕ Τρία πρελούδια για σόλο πιάνο
2020-2021

Α’ Παγκόσμια Εκτέλεση

Τρία κομμάτια με χαρακτήρα λυρικό και αφοπλιστικά εξομολογητικό, που εξερευνούν ψυχολογικά τοπία εμπνευσμένα από τρία αντίστοιχα ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου, με κυρίαρχες εικόνες τον έρωτα, το όνειρο αλλά και την μοναξιά.

Το τελευταίο όνειρο | Κατεβαίνουμε τάχα, πάνω απ΄το λόφο. Τ΄ αμάξι κυλούσε. Κι απάνω του οι δυό μας. Οι τέσσερες ρόδες του, τέσσερα όνειρα, κόκκινα γαλάζια, κίτρινα. Κι εσύ στην αγκάλη σου, κρατούσες μια δέσμη ουρανού, που μου σκέπαζε το πρόσωπο πλάι σου.
To Παράθυρο της Σιωπής | Υπάρχουνε λύπες που κανείς δεν τις ξέρει. Υπάρχουνε βάθη που δεν τ’ ανιχνεύει ο ήλιος. Όρη σιωπής περιβάλλουν τα χείλη. Και σιωπούν όλοι οι μάρτυρες. Τα μάτια δεν λένε. Δεν υπάρχουνε σκάλες τόσο μεγάλες να κατέβει κανείς ως εκεί που ταράζεται του ανθρώπου ο πυρήνας. Αν μιλούσε η σιωπή, αν φυσούσε, αν ξέσπαγε – θα ξερίζωνεν όλα  τα δέντρα του κόσμου. 

Και φεύγοντας έρχεσαι | Τώρα το ξέρεις: τα βουνά δε μπορούνε να μας χωρίσουν. Και φεύγοντας έρχεσαι. Και φεύγοντας έρχομαι. Δεν υπάρχει άλλος χώρος έξω απ’ το χώρο μας. Κι ο άνεμος είναι η αφή των χεριών μας. Καθώς ταξιδεύουμε, εσύ στο βορρά, εγώ προς το νότο, κοιτώντας τον ήλιο, ο καθένας μας έχει τον άλλο στο πλάι του. 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
LAMENT για σόλο φλάουτ
1998

Το χαμόγελό της, το γέλιο της και, θα ήθελα να προσθέσω, εκείνα τα μάτια πίσω από τα μεγάλα γυαλιά που σε κοιτούν σαν ένα αθώο παιδί, αλλά ταυτόχρονα, άγρυπνο και αγνό. Σε όλους θα λείψει η Μισέλ. Τι όμορφος άνθρωπος, πράγματι – ωραίος, ευαίσθητος και σπουδαίος μουσικός. Δεν μπορούσα να ξέρω ότι θα επηρεαζόμουν τόσο βαθιά από την απώλειά της. Την περασμένη εβδομάδα, προσπαθώντας να συνθέσω αυτό το θρήνο που μόλις ακούσατε τόσο όμορφα από τον Doriot, τη θυμόμουν στην Ελλάδα, ένα χαρούμενο κομμάτι της ζωής της, έτρεχε κάθε ελεύθερη στιγμή που είχε να δει όσο μπορούσε και ερχόταν την τελευταία στιγμή στις πρόβες. Πάντα χαμογελούσε στα αστεία και τις αστείες στιγμές που έκανα κατά τη διάρκεια της πρόβας. Αυτό το κομμάτι βασίζεται σε έναν πρωτότυπο θρήνο από την Πελοπόννησο στη νότια Ελλάδα, όπου επισκέφτηκε η Μισέλ. Μακάρι να μπορούσε να είναι πάντα μαζί μας. Έχουμε πολλά να μάθουμε από την καλοσύνη της, τη μουσικότητά της και τη θετική της στάση απέναντι στη ζωή.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Dévouement, για φλάουτο και πιάνο
1996- 2001

Το έργο ολοκληρώθηκε το 1998. Ο τίτλος σημαίνει Αυταπάρνηση, Αφοσίωση. Είναι αφιερωμένο στη φλαουτίστα Μικαέλα Παναγιωτοπούλου.

Η πρώτη κύρια ιδέα έχει 12φθογγη αφετηρία, ενώ οι άλλες δύο, λιγότερο σημαντικές, έχουν μάλλον τροπικό χαρακτήρα. Οι τρεις αυτές κύριες ιδέες παρουσιάζονται σταδιακά. Κατόπιν, συμπτύσσονται, συγχωνεύονται, λειτουργούν συμπληρωματικά ή ανταγωνιστικά η μία της άλλης, με πρόθεση μάλλον μια αφηρημένη αφήγηση παρά την ανάπτυξη. Η όλη σύλληψη είναι τελείως ανεικονική, δηλαδή δεν περιγράφει κάτι ούτε προέρχεται από κάποιο σχετικό ερέθισμα. Επομένως, δεν έχει προγραμματικό χαρακτήρα.

Η γραφή συμπλέκει διαφόρων τύπων αρμονικά και μελωδικά συστήματα, με έμφαση στην αντιστικτική πλοκή. Τα μελωδικά και συνηχητικά σημεία στήριξης δίνουν ενίοτε φευγαλέες τονικές υπόνοιες στο έργο ή την εντύπωση ύπαρξης τονικών κέντρων, πράγμα όμως που διαρκώς ανατρέπεται. Σε αυτό συντελεί ο έντονος gestuel χαρακτήρας του και η συχνά υποφώσκουσα διτονικότητα. | Α.Α.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
SONATA για φλάουτο και πιάνο 
2018

Α’ Παγκόσμια Εκτέλεση

I. Moderato con eleganza
II. Andante cantabile e calmo
III. Allegro deciso

Στο πρώτο μέρος υποστηρίζεται η καθαρότητα του περιεχομένου με δομική σαφήνεια και συνεπή οργάνωση του μουσικού υλικού, θεωρώντας ότι πετυχαίνεται μεγαλύτερη γνησιότητα και πρωτοτυπία. Η μουσική σκέψη αποτελείται από αναλογίες ηχητικών εντυπώσεων και μια έντονη ηχοχρωματική παλέτα με ευρύτερα νεοτονικά χαρακτηριστικά στοιχεία που είναι αναμεμιγμένα κι υφαίνουν την μελαγχολία με την δραματικότητα ταυτόχρονα, έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί η ένταση έκφραση. Το δεύτερο μέρος λυρικό, διάφανο με ένταση από τον πλούτο της αρμονικής γλώσσας. Γεγονός, που η ομορφιά ως εσωτερική δύναμη μας προσφέρει την μαγεία του Ωραίου, και εμπεδώνει ένα αίσθημα δεσίματος μελωδίας και αρμονίας, σε ευχαρίστηση κι εσωτερικό ευδαιμονισμό θεμελιώνοντας την καλλιέργεια της ψυχής και του σώματος. Το αρχέτυπο του ωραίου άλλωστε δεν διδάσκεται απλά επιβεβαιώνεται με την παρουσία του! Το τελευταίο μέρος ζωηρό με μια δομή σπειροειδούς εξέλιξης με πολλαπλές υφολογικές εκφάνσεις στα πλαίσια μια αυθεντικής δεύτερης νεοκλασικής πραγματικότητας. | Χ. Σ.

ANASTAZIOS
SAKURA για φλάουτο και πιάνο
2003-2004

Sakura είναι η ιαπωνική λέξη για τα άνθη που βλασταίνουν στις κερασιές (αγγλ. cherry blossoms). Η ανθοφορία τους αποτελεί ετήσιο γεγονός στην Ιαπωνία σηματοδοτώντας την αρχή της άνοιξης. Τα άνθη συμβολίζουν παράλληλα την προσωρινότητα της ύπαρξης αφού διατηρούνται στα κλαδιά μέχρι δύο εβδομάδες. Στο έργο Sakura αποτυπώνεται το κράμα αυτών των αντιθετικών στοιχείων.